Licówki zębowe - czym są, kiedy można stosować?

Współczesna stomatologia proponuje wiele rozwiązań, dzięki którym pacjenci mogą cieszyć się nowym uśmiechem. To leczenie ortodontyczne oraz chirurgiczne, ale nie tylko. Sposobem na zamaskowanie niedoskonałości w uzębieniu są także licówki.

Czym są licówki?

To uzupełnienie protetyczne w formie cienkich nakładek na zęby. Przyklejane są one na przednią część zębów od kła do kła. Mogą być wykonane z kompozytu, akrylu, ceramiki bądź też porcelany. Należy jednak pamiętać, że licówki mogą być nałożone wyłącznie na zęby zdrowe.

Tego rodzaju uzupełnienia stosuje się zazwyczaj ze względów estetycznych. Maskują przebarwienie korony zęba, powalają na korektę kształtu zęba, zamykają diastemę, a także odbudowują ukruszone/nadłamane zęby.

Jak wygląda zabieg nakładania licówek?

Zanim lekarz podejmie decyzję o założeniu licówek, konieczne jest przeprowadzenie diagnostyki celem wykluczenia zmian chorobowych w jamie ustnej, które uniemożliwiają nałożenie tego rodzaju uzupełnień protetycznych. Stomatolog przeprowadza też wywiad z pacjentem, by poznać jego oczekiwania i dopasować odpowiednie rozwiązanie. Celem przygotowania do nałożenia licówek własne zęby pacjenta są szlifowane w niewielkim stopniu aby zrobić miejsce na licówkę. Następnie pobierany jest wycisk, na którego podstawie zostaną przygotowane licówki. Przygotowywana jest także „makieta”, czyli tymczasowa nakładka na zęby, którą pacjent nosi przez kilka dni, by móc sprawdzić, czy takie rozwiązanie jest dla niego komfortowe.
Gdy przygotowane zostaną ostateczne licówki (z uwzględnieniem uwag pacjenta), zostają one nałożone na zęby. W zależności od oczekiwań pacjenta oraz liczby zębów objętych uzupełnieniami protetycznymi, całość zamyka się zazwyczaj w 2-4 wizytach w gabinecie stomatologicznym.

Kto nie może skorzystać z zabiegu?

Licówki porcelanowe, ceramiczne lub z innego materiału nie są rozwiązaniem dla każdego. Głównym przeciwwskazaniem są zęby bardzo zniszczone, leczone endodontycznie (kanałowo) i z licznymi wypełnieniami oraz zaawansowane wady zgryzu. Licówek nie zakłada się również w przypadku niewystarczającej higieny jamy ustnej, bruksizmu, nieleczonych chorób dziąseł, a także u pacjentów palących dużą liczbę papierosów.